Kapitaallineariteit

Een filosofie voor het ontwerpen en aanschaffen van machines waarbij kleine hoeveelheden capaciteit kunnen worden toegevoegd of weggehaald op het moment dat er veranderingen optreden in de vraag. Zo kan het kapitaal dat nodig is per geproduceerd onderdeel bijna gelijk (lineair) worden gehouden. 

Bij het inkopen van capaciteit voor een jaarlijkse output van 100.000 eenheden kan een producent een reeks machines aanschaffen met elk een jaarlijkse capaciteit van 100.000 eenheden en die samen in één continuous flow-productielijn plaatsen (eerste alternatief). Maar de producent kan ook tien sets kleinere machines kopen die hij in tien cellen installeert, waarbij elke cel een jaarlijkse capaciteit heeft van 10.000 eenheden (tweede alternatief). 

Als de prognose van 100.000 eenheden precies correct zou blijken, zou één lijn met een capaciteit van 100.000 eenheden de kapitaalefficiëntste oplossing zijn. Maar als de werkelijke vraag afwijkt, biedt het tweede alternatief duidelijke voordelen: 

• Wanneer de vraag de 100.000 eenheden overstijgt, kan de producent ofwel een tweede lijn met een capaciteit van 100.000 eenheden toevoegen, ofwel precies het benodigde aantal cellen, elk met een capaciteit van 10.000 eenheden, om aan de grotere vraag te kunnen voldoen. Door cellen toe te voegen zou de kapitaal-investering per eenheid output maar heel weinig variëren op het moment dat de vraag verandert; zij zou bijna lineair zijn.
  
• Wanneer de werkelijke vraag minder dan 100.000 eenheden bedraagt, ontstaat er een groter probleem. In het geval van het eerste alternatief is het bijna onmogelijk om de capaciteit te verlagen en de efficiëntie op het huidige niveau te handhaven. Het tweede alternatief biedt de producent echter de mogelijkheid om capaciteit weg te halen door zo veel cellen te sluiten als nodig is.